Je hebt van die dagen waarvan je blij bent dat ze voorbij zijn. Alles wat dan verkeerd kan gaan, gaat dan ook verkeerd. Afgelopen donderdag was zo’n dag voor mij. Ik zal je kort vertellen wat er die dag gebeurde en daarna ga ik over naar de lessen die ik eruit heb getrokken. Want zoals ze zeggen:

Problemen zijn gecamoufleerde kansen

Op mijn werk mocht ik een teamdag organiseren waarbij me opzoek zouden gaan naar onze talenten en kracht als team. Alles wat ik super leuk vind om te doen. Ik had een heel programma in elkaar gedraaid en een bepaalde verwachting van die dag. Het liep echter compleet anders dan ik dacht. Na een onrustige nacht was de rit naar Zutphen waar we de dag zouden doorbrengen al een hele onderneming waardoor ik veels te laat aankwam. Denk hierbij aan een trein met vertraging waardoor je je aansluiting mist. Heen en weer fietsen van huis naar het station en weer terug. Een file onderweg en vlak voor Zutphen achter een traktor rijden zodat je vooruit kruipt. Geen parkeerplek kunnen vinden, kortom stress, stress, stress.

Afijn ik probeerde dat naast me neer te leggen en vol goede moed aan de teamdag te beginnen. Echter gaande weg de ochtend kwamen mijn teamleider en ik erachter dat we niet op dezelfde lijn der verwachtingen zaten als de andere teamleden. Het hoge woord kwam eruit en ik besefte dat ik mijn programma net zo goed uit het raam kon gooien.

Mijn ego vond dat op dat moment wel lastig. Dat vernietigende stemmetje kwam meteen naar voren met: “zie je wel, je kan dit niet”. Gelukkig was ik mij door eerdere leermomenten mij al bewust van dit stemmetje en wist ik dat ik hier niet te veel naar moest luisteren.

Eenmaal thuis kon ik de dag nog eens goed doornemen. Wat was er namelijk nou gebeurt en waar ging het mis? Ik kwam tot een verrassende conclusie. We hebben namelijk ontzettend veel bereikt als team die dag. Veel meer dan ik had kunnen bereiken met mijn programma. Ook kwam ik tot de conclusie dat mijn programma niet slecht was, ik was alleen een heel belangrijk aspect vergeten. Namelijk het afstemmen van de verwachtingen met de andere teamleden. Ik had een heel ander beeld en verwachting van die dag dan de rest. Ik miste de aansluiting met de doelgroep.

Tijdens mijn opleiding Opleidingskunde had ik hier heel veel over gelezen, maar door het in de praktijk mee te maken begrijp ik veel meer de waarde van de analyse fase. De fase van een ontwikkeltraject waarin je onderzoekt hoe de doelgroep er tegen over staat. Soms moet je dingen dus ondervinden om er iets van te leren. Voorheen zou ik vooral zijn blijven hangen op het stuk dat ik heb gefaald en dat ik wellicht een andere carrière pad moet gaan kiezen. Maar nu zag ik de les die ik heb geleerd die dag en wat ik in de toekomst beter kan doen.

“De kunst van het leven is trappen te bouwen van de stenen waarover je bent gestruikeld”

 

We kunnen er niet omheen. Er zullen altijd tegenslagen op ons pad komen. Zoals mij collega van de week zei: ” Het leven heeft een hoop variabelen”. Het is daarna aan ons hoe we op deze variabelen reageren. En dan heb ik het nu vooral over de kleine tegenslagen in het leven. Kiezen we ervoor om onze dag hierdoor te laten verpesten of hoort het er gewoon bij en nemen we het zoals het is? Als je struikelt om een steen en je kijkt er naar met de vraag ‘waarom struikelde ik over die steen?’, dan gebruik je hem als een opstapje.

Nu wil ik niet beweren dat het zo makkelijk is. Zeker niet, maar het helpt al enorm als je anders tegen de ‘variabelen’ van het leven kijkt. Zie het als kansen om te groeien en ontwikkelen. Accepteer dat ze erbij horen en dat ze ook weer voorbij gaan. Om er nog maar eens een gezegde tegen aan te gooien:

“Na regen komt zonneschijn”

En wat mij ook altijd heel goed helpt bij dagen zoals die donderdag is relativeren. Hoe groot zijn jouw tegenslagen? Oké, mijn programma sloeg niet aan. Maar het was mijn allereerste keer dat ik zo’n dag mocht organiseren. En ik krijg meteen een tweede kans, want binnenkort mag ik het weer proberen. Mijn teamleden stellen ontzettend veel vertrouwen in mij en ik mocht een fout maken om mijzelf te ontwikkelen. Dat is eigenlijk hartstikke mooi.