Vraag jij je ook wel eens af waarom de beste ideeën vaak in een kroeg ontstaan? Onder het genot van een drankje in goed gezelschap bespreken we de meest interessante theorieën. Simpel. Het is het aard van het beestje.

Dat wij mensen sociale wezens zijn is bij iedereen wel bekend, maar dat juist daar ook onze kracht in ligt vergeten we tegenwoordig nog wel eens. Ik maak me daar ook schuldig aan. Persoonlijke ontwikkeling is iets wat je zelf doet, daarom heet het persoonlijke ontwikkeling. Toch? Na een interessante lezing van een collega van mij werd ik aan het denken gezet over het fenomeen ‘samen leren’.

Misschien is leren geen individuele maar juist een sociale aangelegenheid. Kennis krijgt betekenis als we het met andere delen. Ik kan zelf een boek lezen over een nieuw onderwerp en zo nieuwe kennis opdoen. Echter zodra ik mijn nieuwe kennis deel met een ander krijgt die kennis ook betekenis en onthoud ik het beter.

In de 17e en 18e eeuw zag je overal koffiehuizen. Dit was de plek waar mensen elkaar konden ontmoeten en waar ze dus ook hun kennis met elkaar konden delen. Hier besprak Isaac Newton zijn theorieën over de wet van de zwaartekracht bijvoorbeeld.

Tegenwoordig gaan we niet meer naar een koffiehuis om kennis te delen, maar wat dacht je van het rokershok op je kantoor? Ik denk dat wanneer mensen in een ontspannen, sociale omgeving zijn en bij mensen waarmee ze zich verbonden voelen de kennisoverdracht veel soepeler verloopt.

Een onderzoeksteam van het MIT heeft tijdens de Red Balloon Challenge een aantal interessante ontdekkingen gedaan over de kracht van onze socialiteit. Wij mensen zijn ontzettend sociale dieren en we zijn meer met elkaar verbonden dat wij denken.

Het team van MIT werd aan de hand van dit onderzoek uitgenodigd door een telecom bedrijf. Hun telefonische verkoop liet te wensen over en ze wilden graag dat MIT een oplossing bedacht om deze afdeling te verbeteren. Tijdens het onderzoek viel het op dat de werknemers individueel hun pauzes namen wanneer zij dit wilde. MIT stelde voor dat de werknemers twee keer per dag gezamenlijk een pauze namen. En wat denk je? Door die gezamenlijke pauzes steeg de telefonische verkoop aanzienlijk.

Dus in plaats van communicatie of verkoop trainingen werden de werknemers met elkaar in contact gebracht. En tijdens die pauzes spraken ze ook over onderwerpen waar ze tegen aanliepen. Er werd kennis gedeeld. Het in verbinding brengen van werknemers kan dus veel effectiever zijn dan een dure communicatie training.

Of je ook echt meer leert als je samenwerkt, daar zijn de meningen over verdeeld. Uit een onderzoek van Janssen, Ten Dam en Van Hout-Wolters (2002) blijkt dat de resultaten tussen samenwerken en individueel werken vrijwel gelijk zijn. Waar de leerlingen die samenwerken wel beter op scoren is het metacognitieve vlak. Ze oriënteren zich eerst op de taak en zoeken dan uit hoe ze dit samen het beste kunnen oppakken. Wie is waar goed in bijvoorbeeld. Ze zetten de groepsleden in hun talent.

Daarnaast heeft het samenwerken ook een positieve invloed op de motivatie van de groepsleden, het zelfvertrouwen en de betrokkenheid. Als ik een bedrijfsleider was zou dit als muziek in mijn oren klinken. Dit willen we toch allemaal voor onze werknemers.

Om dit te bewerkstelligen moet je als organisatie je afvragen of je voldoende mogelijkheden creëert waarin sociale interactie mogelijk is. Dan lijken die vrijdagmiddagborrels opeens een stuk interessanter toch?