De afgelopen tijd heb ik veel geworsteld met het idee dat alles positief moet zijn en dat je altijd moet streven naar gelukkig zijn. Is dat wel zo? Kan je altijd gelukkig zijn? Moet je altijd positief zijn? Slaan we er niet in door?
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben niet elke dag, elk moment gelukkig. Dat kan ik niet. Soms voel ik me gewoon even down of heb ik zin om een potje te huilen. Dat zullen ook de hormonen zijn, maar het is ook wel eens lekker. Als je je nooit ongelukkig voelt, kan je je dan wel gelukkig voelen?
Dit waren vragen die ik me afgelopen maanden steeds afvroeg. En toen kwam ik een interessant verhaal tegen op een afscheur kalender bij iemand op het toilet. Het is een verhaal dat gaat over de twee wolven die iedereen van ons in ons hart hebben wonen. Het gaat als volgt:
“Een oude man vertelt een verhaal aan zijn kleinzoon over de twee wolven die in het hart van ieder mens leven. De ene wolf is zwart en zijn naam is Kwaad. Het is woede, afgunst, jaloersheid, verdriet, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, schuld, wrok, leugen, superioriteit en ego. De andere wolf is wit en heet Goed. Het is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, trouw, medeleven, waarheid en compassie. De beide wolven vechten allebei om onze aandacht. De kleinzoon denkt hier even over na en vraagt dan aan zijn grootvader welke wolf er wint. De grootvader antwoord eenvoudig: “Diegene die jij voedt”.
Het verhaal van de oude man gaat verder.
“Kijk, als ik ervoor kies om alleen de witte wolf te voeden, zal de zwarte wolf zich verstoppen en het moment afwachten tot ik afgeleid ben of zwak. Dat is het moment dat de zwarte wolf naar voren zal springen en de aandacht opeist waarnaar hij hunkert. Hij zal altijd boos zijn en de witte wolf aanvallen. Maar als ik de zwarte wolf erken en zie, is hij gelukkig en valt hij de witte wolf niet aan. De beide wolven kunnen dan samen leven en werken. De zwarte wolf bezit namelijk ook kwaliteiten die ik van tijd nodig heb en die de witte wolf niet bezit. Zoals vasthoudendheid, moed, onverschrokkenheid, wilskracht en groot strategisch denken. De witte wolf helpt de zwarte wolf weer met compassie, zorgzaamheid, kracht en het vermogen om te herkennen wat in het beste belang van allen is.”
Dit is wat er gebeurt wanneer je alleen maar aandacht schenkt aan je talenten denk ik. Als je alleen maar de focus legt op talent en dat waar je goed in bent, vergeet je de kanten waar je minder goed in bent. Zodra je dan tegen een probleem oploopt die je zwakke punten aanspreken zullen deze extra hard aankomen. Of wanneer je het idee hebt dat je deze zwakke punten juist hebt verbetert en er dan opeens weer tegen aan loopt, dan kan je jezelf beschuldigen. Het is alsof je dan de zwarte wolf een tik op de neus geeft. In plaats daarvan kan je de zwarte wolf ook een aai over de kop geven om hem te bedanken dat hij je liet zien dat je niet overal de beste in hoeft te zijn. Het gaat allemaal om balans. Zo verteld ook de wijze oude indiaan:
“Kijk, mijn kind, beide wolven hebben elkaar nodig om het beste uit elkaar te halen. Als je er maar één voedt, zal de andere verhongeren en onbeheersbaar worden. Door ze beide te voeden en te verzorgen zullen zij je goed van dienst zijn. Dan kunnen zij samenwerken aan iets groots, iets goeds, iets van het leven. Voed ze beiden en er zal geen interne strijd om aandacht meer zijn. En als er in jou geen strijd meer is, kun je naar de stemmen van het diepere weten luisteren. Dat je in elke situatie zal begeleiden bij het kiezen wat goed is.
Vrede, mijn kind, is de missie van de Cherokee in het leven. Een man of vrouw die vrede van binnen heeft, heeft alles. Een man of een vrouw die verscheurd is door de oorlog in zichzelf heeft niets. Hoe jij ervoor kiest om te gaan met de twee wolven in je hart zal je leven bepalen. Verhonger de ene of de andere, of begeleid hen beiden”.
Het vinden van vrede, balans tussen twee tegenstrijdigheden is iets wat overal terugkomt. Zoals mijn beppe vaak zei “Alles met mate”. En dan bedoelde ze ook alles. Elke dag heeft een nacht. En na elke nacht komt er weer een dag. Je kan niet gelukkig zijn als je niet eens ongelukkig bent. Je kan niet overal goed in zijn. Je kan niet altijd met anderen zijn, soms moet je ook alleen zijn. Het gaat allemaal om de juiste balans vinden. Een balans die voor jou werkt.
Het is dus belangrijk om aandacht te geven aan zowel je goede kanten als je zwakke kanten. Om in het thema van de oude Cherokee indiaan te blijven: kijk vanuit de ogen van de witte wolf naar de zwarte wolf. Door met vriendelijkheid en compassie naar je zwakke punten te kijken erken je deze en stop je ze niet zomaar naar de achtergrond. Je straft jezelf ook niet voor deze punten. Ze kunnen immers ook goede eigenschappen bezitten en ze zijn ook een onderdeel van jezelf. Wanneer je de zwarte wolf voelt, sta er dan even bij stil, erken de emotie en vraag jezelf af waarom je dit voelt.
Ik denk dat we het idee of de wens om een perfect mens te worden moeten loslaten. In plaats daarvan leren hoe we van alle aspecten van onszelf kunnen houden. Het goede en het slechte. Want samen maken ze wie je bent.
Dus de zoektocht naar geluk zit volgens mij niet in het altijd maar gelukkig en positief zijn. Het zijn middelen om je te helpen in je zoektocht die leidt naar balans. In mijn ogen is dat het belangrijkste. Balans, waarbij je de witte wolf en de zwarte wolf beide aandacht en voeding geeft. Zodat ze samen in harmonie kunnen leven.